Python podstawy
Cześć!
Dzisiaj zajmiemy się czymś nietypowym. Nie będzie to nic z C++, a języka Python. Języka, który robi się coraz popularniejszy, z uwagi na jego prostotę. Z racji tego, że w poprzednich postach, zwykle lubiliście przykłady, zamiast suchej definicji, wytłumaczymy sobie podstawowe składnie pythona na przykładzie. Wypisanie na ekranie słowa Hello World, wymaga w C++ takiego czegoś:
#include <iostream>
int main(){
std::cout<<"Hello World!\n";
}
W pythonie wystarczy napisać:
print("Hello World!")
I to bez żadnych znaczników nowej lini. Python zrobi to za Nas. Jak napisać kilka różnych danych w tej samej lini ?
print("Hello","Word","!")
W tym języku nie musimy również używać średników. Dodatkowo w C++ apostrofy oznaczały pojedyńczy znak. Natomiast w Pythonie oznaczają one to samo co ciąg znaków w C++. Czyli można powiedzieć, że apostrof jest równy cudzysłowom. Z uwagi na to, że znacznie częściej zachodzi potrzeba używania cudzysłowiu w tekście niż apostrofu, dobrym pomysłem jest używanie apostrofu do ciągu znaków.
Funkcje w Pythonie:
Definiuje się je poprzez napisanie słówka def nazwy funkcji, nawiasów z argumentami, oraz dwukropka.
def myFun():
#cos tam dalej
W Pythonie bardzo ważną rolę pełnią tabulatory, które niektóre IDE domyślnie wstawiają. Są one używane zamiast standardowych klamer, używanych w języku C++. Funkcja w końcu musi wiedzieć gdzie się coś zaczyna, a gdzie kończy. Tabulatory mówią, że tutaj zaczyna się np. funkcja, a tutaj kończy.
Wypróbujmy to na czymś praktycznym. W Pythonie nie musimy przed nazwą zmiennej pisać typu, który on oznacza. Python jest językiem słabo-typowanym, w przeciwieństwie do C++, który jest silnie typowany. Zobaczmy przykład:
table = [1,2,3]for i in table:print(table[i-1])
Powyższy przykład pokazuje najlepiej jak wygląda składnia w języku Python
Komentarze
Prześlij komentarz